Bir kişi, hayatın acımasız yüzünü göstermesi ve bir trajedinin ardından yaşama karşı savunmasız kalmıştır. Kendini her türlü sosyal bağlardan, insan ilişkilerinden çekip, kendi içine kapanmıştır. Bu süre zarfında, belki de bir çaresizlik durumunda, evrende var olan en temel kavramlara, Aşk'a, Zaman'a ve Ölüm'e mektuplar yazmaya başlar. Kime veya neye yazdığı hususu belirsizdir belki de bu durum kişinin derinden içten bir şekilde sesini duyurabileceği bir çığlıktır.
Beklenmedik olan ise bu mektuplara gelen cevaplardır. Belki de onların varlığının belirtisi olan bu cevaplar, yaşamın kırılgan dengesini anlamasına yardımcı olmuştur. Bu cevaplar, aşkın, zamanın ve ölümün kendi içinde nasıl iç içe geçtiğini ve ne denli karmaşık olduğunu ona göstermiştir.
Bu karmaşık yapının içinde, hüzünlerimiz, acılarımız ve kayıplarımızla karşılaştığımızda bile hayatın anlam dolu anlarını bulabileceğimizi fark etmiştir. Kayıplar bile aslında yaşamın kendinde taşıdığı anlamları, kazanımları ve öğretileri barındırırmış. Bu bize, belki de hayatın tüm zorluklarının üzerinde bile bir güzellik yattığını ve acılarımızın bile bize bir şeyler öğrettiğini aktarıyor. Bu film, izleyicisine yaşama ve yaşamın getirdiği her türlü duruma karşı umudunu kaybetmemeyi öğretiyor. Her ne olursa olsun, hayatta her zaman öğrenecek bir şeyler vardır.
