Detaylara inanılmaz bir özen gösteren, bitkileri ve çiçekleriyle ün salmış bir bahçıvanın hikayesini izliyoruz. Bahçıvanımız; güzel, ihtişamlı bir malikanenin görkemli bahçesini idare ediyor ve varlıklı yaşlı bir dul olan işvereni için elinden gelen her şeyi yapıyor. Her bir yaprağı, her bir çiçeği sanki bir sanat eseri gibi büyük bir dikkat ve hassasiyetle bakımını yapıyor. Onun için bahçe, bir yaşam alanı, bir tutku, hatta belki de bir sığınak.
Aslında bu hikaye, sadece bir bahçıvanın günlük rutini ile sınırlı kalmıyor; aynı zamanda sosyal sınıflar arasındaki çatışmayı, emek-sermaye ilişkisini ve bir insanın yaşamına anlam verme çabasını da konu alıyor. Bahçıvan, varlıklı işvereni için gösterdiği hizmetin karşılığında sadece maddi bir ücret almak yerine, yaptığı işten alacağı manevi tatmini arıyor. Öyle ki, emek verdiği her bitki, onun için bir çocuk gibi. Bahçıvanın bu durumu, aynı zamanda insanların sahip olduğu yaratma ve büyütme arzusunun da bir yansıması aslında.
Film, bahçıvanın işvereni ile olan karmaşık ilişkisine de değiniyor; varlıklı yaşlı kadının, bahçıvanın nitelikli çalışmalarını takdir etmesi ve ona değer vermesi, ancak birlikte geçirdikleri zamanın sonunda ikisi arasında belirgin bir güç dengesizliği olduğunu da gösteren olaylarla dolu. Bu durum, izleyiciye, statü ve güç ilişkilerinin karmaşıklığı üzerine düşündürüyor.
Genel olarak, bahçıvanın özel dünyasına eşlik ederek, izleyicilere insana özgü hislerin, umut ve hayal kırıklığının, aşkın ve kaybetmenin karmaşık dokusunu sunan bir başyapıt. Bu film, hem görsel hem de duygusal bir ziyafet sunarken, seyircilerin aynı zamanda düşünmeye ve iç dünyalarını sorgulamaya yönlendiriyor.
Ince bir dikkatle izlendiğinde, bu filmdeki bahçıvanın hikayesi, geniş bir sosyal çerçeve içinde incelendiğinde, izleyenin kendi hayatındaki paradoksları ve çelişkileri aynı hassasiyetle ele almasını sağlıyor.
